1. Uroczystość mająca miejsce w rok po czyjejś śmierci; anniversarius(-a, -um) dies a. festum a. sacra, annuae caerimoniae, annuae sacra a. solennia Cn: Oćiec potym vcżyniwſzy ten Teſtáment/ dokońcżył żywotá ſwego. [...] Vcżyniwſzy obchod oycu vcżćiwy/ tákież y rocżnicę: ſtáwił ſię Andolon ćicho według brátá ſwego Ampedoná HistFort Kv; Henryk Ceſarz vmárł [...] zoſtáwuiąc ſwoię oblubienicę nie dotykáną wteyże Pánieńſkiey cżyſtośći [...]. A gdy Konrad ná Ceſarſtwo wſtąpił/ oná rocżnice zá mężá ſwego ſprawuiąc/ [...] ná żywot zakonny y Pánieńſki od Biſkupá poświęcona [...] ieſt SkarŻyw 209.

2. Jednoroczne zwierzę domowe płci żeńskiej: Ku náśiedzeniu kokoſzy nalepſze rocżnice ábo dwuletnie bo ktore ſtárſze/ [...] te lepiey śię dla noſzenia iaiec godzą. Cresc 1571 581 (Linde).