[zaloguj się]
[pdf]

MORALE (3) sb n

Teksty nie oznaczają ó oraz é; a pochylone.

Fleksja
sg
I morål(e)m
inne pl N (lat.) - moralia

sg I morål(e)m (2). ◊ (lat.) pl N moralia (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Przepisy obyczajowe ze Starego Testamentu, obowiązujące także w Nowym (z łac. moralis ῾moralny, etyczny’) [moralis ‒ co ku dobrym obyczajom należy Mącz 233c; – do obyczajów abo cnotliwego żywota należący Cn] (3): WujJud 78; wyznawamy być zakon dobry y święty/ ktory Pan Bog pálcem ſwoim/ nie tylko w ſercách ludzkich nápiſał/ á zowiemy gi zakonem przyrodzonym / ále też y ná Tablicách dwu kámiennych nápiſány przez Moizeſzá ludowi ſwemu podał/ á ten dla lepſzego wyrozumienia zowiemy (Moralem) to ieſt/ wſzyſtki w obec narody ludzkie w ſpráwách y obycżáiách ich obowięzuiący. WujJudConf 74; Trzećie ſą vſtáwy w zakonie ſtárym y v Prorokow/ do obyczáiow y cnoty ſłużące/ ktore Moralia zowiem. tych Chryſtus nie zepſował/ ále ie doſkonálſze vczynił/ y wſzytki pełnić roſkazał. SkarKaz 311a.

JB