Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: MOWCA

Następne hasło: MOWIAĆ »

MOWECZKA (1) sb f

Fleksja

N sg m(o)weczka.

Sł stp, Cn, Linde brak.

Znaczenia

Dem. od „mowka”; tu iron.: o sztucznym sposobie artykulacji zniekształcającym celowo właściwe brzmienie wypowiadanych wyrazów

Dem. od „mowka”; tu iron.: o sztucznym sposobie artykulacji zniekształcającym celowo właściwe brzmienie wypowiadanych wyrazów:

Wyrażenie: »moweczka pieszczona«: Więc dłoń miękka/ twarz biała/ mowecżká pieſzcżona: A ſukienká iákoby z rąbká wywiniona: Vbranicżko wyſmukłe y Sáfian świeży: V roſkoſznych białych głow/ Pan záwſze ná leży. KlonWor 62.