[zaloguj się]
[pdf]

[MURŁAT sb m

a prawdopodobnie jasne (tak też Cn).

Fleksja
sg pl
A murłat murłaty

sg A murłat. ◊ pl A murłaty.

Sł stp, Cn notuje, Linde XVIII w.

1. bud. Drewniana belka układana na wzniesionym murze, namurnica (z niem. Mauerlatte); subex Cn: na tracze [...] seratoribus serantibus robora quercina super murum novum na murlaty a Stradomia [...] a seraturis 9 quercinis roborum [...] Tomae muratoris na murlaty Wawel 1565/437, 1545/341.
Szereg: »tramy i murłaty«: Tabernatori Liczko pro 14 roboribus et pro 6 roboribus foltin ad stubam in arce [...] alias na thrami i na mvrlathi per gr. 20 Wawel 1546/363.
2. Pozioma belka wiążąca gárne końce ustawionych szeregowo pali, oczep: który [sadek] odylowany w słupy od ziemie, a ku wierzchu pod murłat zdziebłami gęstemi jest przyochędożon. LustrPom 195.
Wyrażenie przyimkowe: »w murłaty«: Wykopali [...] dwie sadzawce, ku zachowaniu ryb, niemałe w długości i szerokości, odylowane dylami stojącemi w murłaty. LustrPom 37.]

MK