[zaloguj się]

MUROWNY (2) ai

Fleksja

N sg m murowny.

stp, Cn brak, Linde XVII w.

Przymiotnik odmur” ‘ściana z cegieł’: należący do muru: Muralis, Murowny/ co ku muróm nałeży. Mącz 238b; [Muratus, gemauret, Pol. murowány. Muralis, was zur maur gehrt. P. murowny. Volck 394].

Cf MURNY, MUROWY

IM