[zaloguj się]

ROGACZ (1) sb m

Fleksja

N pl rogacze.

Sł stp, Cn w innych znaczeniach, Linde XVII – XIX w.

Ten, kto ma wielkie rogi; przen: Słuchayże iż tá beſtia miáłá dzieſięć rogow/ á ná káżdym koroná/ O ſrodziſz tám byli záwżdy ći rogacże [! błędne znakowanie] ná tym mieyſcu pod tymi koronámi/ oni złośćiwi krolowie RejAp 106.

LW