Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: NAPRAWICIEL

Następne hasło: [NAPRAWICTWO] »

NAPRAWICIELKA (2) sb f

Wszystkie a jasne (w tym w drugim 1 r. błędne znakowanie); teksty nie oznaczają é.

Fleksja

	sg
N	naprawicielka
V	naprawicielko

sg N naprawicielka (1). ◊ V naprawicielko (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI – XVII w.

Znaczenia

1. Ta, która spowodowała przywrócenie do stanu sprzed zepsucia (o Matce Boskiej) (2)
2. Ta, która usunęła skutki zła (o Matce Boskiej) (1)

1. Ta, która spowodowała przywrócenie do stanu sprzed zepsucia (o Matce Boskiej) (2):

Wyrażenie: »naprawicielka upadłych, [upadłego rodzaju ludzkiego]« (1): Vlżyćielko grzechów/ náprawićielko vpádłych/ wyſluchay wzdycháiące do ćiebie/ y wołáiące KrowObr 163v; [Ale potrzebá też było/ áby była przyſzłá piękna Pánná/ przenaświętſza dziewicá Márya/ nápráwićielká vpádłego rodzáiu ludzkiego WujPosŚw 1584 375 (Linde)].

2. Ta, która usunęła skutki zła (o Matce Boskiej) (1):

Wyrażenie: »naprawicielka upadu [czyjego]« (1): [Maryja] yeſt zbauyenye grzeſznych a naprauyczyelka upadu anyelſkyego PatKaz III 115.

KCh