[zaloguj się]

ROGATYJAN (2) sb m

-ga- (1), -gå- (1) KromRozm III (1:1); drugie a pochylone.

Fleksja

N pl rogatyjåni (2).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Przedstawiciel chrześcijańskiej sekty rogatystów, powstałej w Afryce w IV w. jako umiarkowane skrzydło donatyzmu (2): Powyedáyą Huſowye/ Pikárći/ Valdenſes/ Rogatiani/ Montenſes/ Circumcelliones y Donatiſte/ iż łáſká boża vſpráwyedliwyáyąca á poſwyącáyąca ludźye/ yednoći koſcyoł boży KromRozm III E7, C6v.

LW