[zaloguj się]
[pdf]

NAPROSZYĆ (1) vb pf

Fleksja

3 sg m praet napr(o)szył.

Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVI (ten sam przykład) ‒ XVII w.

Naśmiecić czym prósząc; eufem.: wypróżnić się [w co]: [Litwini] do Strasburgu miáſtá náiecháli/ lud wſzyſtek/ [...] zábili/ [...] á imo inſze zelżenie Swiątośći/ ieden łotr w Chrzćielnicę náproſzył StryjKron 308.

Formacje współrdzenne cf PROSZYĆ SIĘ.

Cf [NAPROSZENIE], NAPRUSZONY

KCh