[zaloguj się]
[pdf]

NARYBIĆ (5) vb pf

a jasne.

Fleksja
inf narybić
praet
sg
3 m narybił
imperativus
sg
2 nary

inf narybić (1). ◊ fut 2 sg narybisz (2). ◊ 3 sg narybi. ◊ [praet 3 sg m narybił.] ◊ imp 2 sg nary (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI w.

Znaczenia
1. Napełnić rybami (4):

narybić czym (2): SZczukámi iáko raz nimi nárybiſz/ Tedy ſye óny poſpolićie rády trą. Strum Q; Vrzędnik kędy nád rzeką ieſt/ ma ná Wioſnę ſzcżublętá/ kárpiętá/ y wſzeláki drob łowić [...] bo też tym może nárybić. GostGosp 100.

Zwroty: [»narybić sieć«: Wieſz Apoſtoł śiećią ſchybił/ Gdy Bog chćiał onę nárybił. BielawMyśl A3 (Linde).]

»narybić staw« = wpuście narybek; serere pisces Cn (2): Poprawiwſzy nápuśćże Stayr/ y ná Ry [!] go dobrze/ vznaſz czáſu Spuſtu/ że będą w nim Ryby wielkié Strum Lv, K4v.

2. Wpuścić ryby [co gdzie] (1): iáko ié [karpie] raz nárybiſz kędy/ Tedy trudno ié maſz wygubić. Strum P4v.

Formacje współrdzenne cf RYBIĆ.

Cf NARYBIENIE, NARYBIONY

LW