| « Poprzednie hasło: NASŁUGOWANIE | Następne hasło: NASŁYCHAWAĆ SIĘ » |
NASŁYCHAĆ SIĘ (2) vb pf
Oba a jasne.
Fleksja
| inf | nasłychać się |
|---|
| praet | ||
|---|---|---|
| pl | ||
| 1 | m pers | -smy się nasłychali |
inf nasłychać się (1). ◊ praet 1 pl m pers -smy się nasłychali (1).
Sł stp, Cn, Linde brak.
Pf od „słychać” z formantem na- + się wyrażającym dosyt [czego a. wiele czego] (2):
Zwrot: »ustawicznie się nasłychać« (1): [posłowie mówili do króla: mnimamy] że już WKM będziesz raczył zacząć dosyć czynić swobodz[i]e prawa pospolitego a ty swowolne z niego wykroczenia naprawić i na potomne czasy zahamować, o ktorycheś się WKM ustawicznie nasłychać raczył wielkiego pospolitego skwierku z nierządu Diar 21.
Szereg: »naczytać się i nasłychać się« (1): wieleſmy ſię rozmaitych historiy nácżytáli: y wiele powieśći o Rzymskich Papieżách násłycháli CzechEp [415].
Formacje współrdzenne cf SŁUCHAĆ.
DJ