[zaloguj się]
[pdf]

NASPAĆ SIĘ (7) vb pf

sie (6), się (1).

Oba a jasne.

Fleksja
inf naspać się
praet
sg
1 m naspåłem się
3 m naspåł się
n naspało się

inf naspać się (1). ◊ fut 2 sg naśpisz się (1). ◊ 2 pl naśpicie się (1). ◊ praet 1 sg m naspåłem się (1). ◊ 3 sg m naspåł się (2). n naspało się (1).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVII w.

Pf od „spać” z formantem na- + się wyrażającym dosyt; somno ad satietatem indulgere Cn (7): Iam ſpał á na ſpałem ſie TarDuch D7v; HistRzym 12 [2 r.]; Máło też o tym [ciało] myſli ieſli ná pſtrey kołdrze ábo ná proſtym wezgłowku ſpáło/ kilo iż ſmácżno ſpáło/ álbo iż ſie náſpáło. RejZwierc 105v; náſpiſz ſię gdy bitwy wygraſz á woyná ſię ſkończy. SkarKaz 7b.
Zwroty: »mało się naspać« (1): Malo ſie naſpicie/ botz iuż Iudáſs z miaſta wychodzi OpecŻyw 104v.

»do wolej się naspać« (1): Somno saciatus, Do woley ſie náſpał. Mącz 369b.

Formacje współrdzenne cf SPAĆ.

Cf NIENASPANY

DJ