[zaloguj się]
[pdf]

NASTĘPNIK (7) sb m

a pochylone.

Fleksja
sg pl
N nåstępnik nåstępnicy
G nåstępnika
I nåstępniki
L nåstępnikach

sg N nåstępnik (1). ◊ G nåstępnika (1). ◊ pl N nåstępnicy (3). ◊ I nåstępniki (1). ◊ L nåstępnikach (1).

Sł stp brak, Cn s.v. następca, Linde XVII – XVIII w.

Ten, kto obejmuje po kimś jakąś funkcję; postpartor, successor Cn [w tym czyj (5): ai poss (3), G pron (1), pron poss (1)] (7): co też záwſze czynili Piotrowi naſtępnicy Rzymſcy Papieżowie. WujNT 288, 289 marg, 375; iż on ſam [Pan Chrystus] ieſt iednym y wiecznym á nigdy nie vſtáiącym kápłanem náſzym/ który nigdy nie vmiera/ y naſtępniká nie potrzebuie. SkarKaz 156b.
Wyrażenie: »następnik na państwo« (1): Przeto cżego oćiec moy/ powiáda/ nie wykonał: ia iáko naſtępnik ná páńſtwo/ y ſyn iego/ wykonywam. SkarŻyw 390.
Szereg: »potomek a (i) następnik« (2): iż on [Piotr] miał zupełną moc ná ſpráwowánie wſzytkiego kośćioła iáko wieczny vrzędnik/ z potomki á naſtępniki ſwoiemi SkarKaz 607a, 607a.

Cf NASTĘPCA

JR, KW