[zaloguj się]
[pdf]

NASTRASZYĆ (3) vb pf

Oba a jasne.

Fleksja
conditionalis
sg
3 m by nastraszył

con 3 sg m by nastraszył (1). ◊ part praet act nastraszywszy (2).

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w.

Sprawić by ktoś się bał, przestraszyć [kogo] (3): Rozgniewány Oćiec zámknął ią w iedney komorże/ áby iey náſtráſzył SkarŻyw 151.

nastraszyć czym (2): A Tu pátrzay/ iáki Pan thwoy tu nadobny porządek [...] poſthánowić racżył. Náſtráſzywſzy cie ony mi ſrogoſciámi zakonnemi/ náſthráſzywſzy cie onymi trudnemi licżbámi thwemi/ onymi okrucieńſtwy ſądow twoich. RejPos 267v.

Formacje współrdzenne cf STRASZYĆ.

JR, TK