[zaloguj się]
[pdf]

NAŚMIEWANIE (26) sb n

Oba a jasne; -e- (11) Mącz, -é- (7) OpecŻyw (5), OpecŻywSandR (2); końcowe e pochylone.

Fleksja
sg
N naśmiewanié
G naśmiewaniå
D naśmiewaniu
A naśmiewanié
I naśmiewanim
L naśmiewaniu

sg N naśmiewanié (17); -é (4), -(e) (13). ◊ G naśmiewaniå (1). ◊ D naśmiewaniu (1). ◊ A naśmiewanié (5); -é (2), -(e) (3). ◊ I naśmiewanim (1). ◊ L naśmiewaniu (1).

Sł stp notuje, Cn s.v. naśmiewisko, Linde bez cytatu s.v. naśmiewisko.

1. Wyśmiewanie, szydzenie, urąganie, uwłaczanie, kpina; derisus Mącz, Cn; irrisio Calag, Cn; cavilla, cavillum, nasus, obtrectatio, ostentus, ronchus, sanna, sugillatio Mącz; ridiculum Calag; deridiculum, irrisus Cn (25): Obtrectatio, Omówká/ náśmiewánie. Mącz 462b, 355d, 445c; Calag 459a.

naśmiewanie z kogo, z czego (9): OpecŻyw 144; OpecŻywSandR nlb 5; A przeſto to wáſze mázánie/ nic inſzego nieieſt/ [ie]dno ieſt z Duchá Swiętego náśmiewánie. KrowObr 84v, 94, 239v; Derisus, huius derisus, Náśmiewánie/ błaznienie z kogo. Mącz 356a, 242a, 315a, 358c.

naśmiewanie czyje [= kto jest wyśmiewany] (1): Ty wieſz náſmiewánie moię/ y ſromotę moię/ y pocżeſnoſć moię. TarDuch A7.

naśmiewanie czyje [= kto wyśmiewa] (5): Lotrowſkié s pana Iezuſa naſmiéwanijé. OpecŻyw 144, 143; Idących mimo Iezuſa naſmiéwanijé OpecŻywSandR nlb 5, nlb 5; A oná niebożątko [żona Dawida] zá ſwe náśmiewánie/ Wzyęłá ſrogie nád ſobą od Páná ſkaránie. LubPs A6.

W połączeniach szeregowych (3): Cavilla, Cavillum Sziderſtwo/ Náſmiewánie/ Nágrawánie. Mącz 42b; Sugillatio, Vrągánie/ náśmiewánie/ Vwłóczenie czći/ ſromocenie. Mącz 427d, 367c.

Zwroty; »naśmiewanie [nad kim] czynić« (1): To naſmiéwanijé ij ijné rozmaijté nad nijm [Chrystusem] cżynili OpecŻyw 109v.

»żałować się o naśmiewanie« (1): Záłowáli ſie tego przed Ceſárzem Chámem ná nie o náśmiewánie. BielKron 269.

Wyrażenie: »naśmiewanie z tyłu« (1): Postica sanna, Náſmiewánie z kogo z tyłu. Mącz 315a.
Szeregi: »naśmiewanie, (i) urąganie« [szyk 1:1] (2): BierRaj 18v; W tákowym ij wgorſſym vrąganiu ij naſmiéwaniu ſtworzyciél ij buog twóy był aż ku dniu ſamému. OpecŻyw 115v. [Ponadto w połączeniu szeregowym 1 r.]

»naśmiewanie i (ze)sromocenie (a. sromota)« [szyk 2:1] (3): O niecháy tedy dzis wſſytko ſtworzenijé ſwégo pana żaluie/ za takowé naſmiéwanijé ij zeſromocenijé. OpecŻyw [123v]; TarDuch A7; KrowObr 94. [Ponadto w połączeniu szeregowym 1 r.]

2. Wesołość, żarty (1): Hunc vobis comedendum et deridendum propino, Tego wam ku yedzeniu y ku náſmiewániu przipiyam Mącz 326c.

Synonimy cf NAŚMIEWISKO.

Cf NAŚMIEWAĆ SIĘ, NAŚMIEWISKO, NAŚMIEWSTWO

AS