[zaloguj się]
[pdf]

NATRAFIAĆ (1) vb impf

Fleksja

1 sg praes natrafiåm.

Sł stp brak, Cn notuje, Linde bez cytatu s.v. natrafić.

Będąc w ruchu natykać się na coś; incidere, incurrere Cn: Offendo ‒ Wpadam, natrafiąm, ottrącząm ſie. Ottrącenię. Trafiam. Calep [725]b.

Formacje współrdzenne cf TRAFIĆ.

DD, JR