[zaloguj się]
[pdf]

NAUCZYCIELKA (7) sb f

Oba a oraz e jasne.

Fleksja
sg
N nauczycielka
G nauczycielki
I nauczycielką
V nauczycielko

sg N nauczycielka (3). ◊ G nauczycielki (1). ◊ I nauczycielką (2). ◊ V nauczycielko (1).

Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVI i XVIII w.

Ta, która uczy i wychowuje innych; praeceptrix Mącz; magistra JanStat (7): Praeceptrix, Náuczicielká. Mącz 36d.
Przen (6):
a) To, co jest przyczyną czegoś lub skąd się można czegoś nauczyć (4):

nauczycielka czego (3): StryjKron A; ale wedle náuczyćielki wſzytkieh dóbr miłośći [...] vmyśliliſmy vmyſł náſz od tego odwiéźdź SarnStat 1067, 4; [Bo pijąńſtwo ieſt mátką poſwarkow [...]/ a wſſelákiey ſzkárádey á ſromotney nie vććiwośći náucżyćielká. LorichKosz 119 (Linde)].

W połączeniach szeregowych (2): poniewaſz oná [historyja] ieſt naprzod wſzelkiey dawnośći kluczem/ náuczycielką/ wiádomośći y wiary o Bogn/ y Miſtrzinią nauk wyzwolonych/ [...] ſwiádkiem nadowodnieyſzym/ pochodnią/ pobudką/ oſnem y oſtrogą cnoty StryjKron A, A.

b) O Matce Boskiej [czyja] (1): Bądź pozdrowioná náucżyćielko S. Apoſtołow narozumnieyſza. LatHar 39.
c) O kościele [czyja] (1):
Szereg: »matka i nauczycielka« (1): [kościół] porządney mocy ma przodkowánie/ iáko mátká y náucżyćielká wſzytkich wiernych Chryſtuſowych SkarJedn 261.

ASt