[zaloguj się]
[pdf]

NAUSZNICA (8) sb f

nå- (4), na- (3); nå- BudBib, SkarŻyw (2); nå- : na- BibRadz (1:3); końcowe a jasne.

Fleksja
sg pl
N nåusznica
A nåusznicę nåusznice
I nåusznicami

sg N nåusznica (2). ◊ A nåusznicę (3). ◊ pl A nåusznice (2). ◊ I nåusznicami (1).

Sł stp notuje, Cn s.v. nauszka, Linde XVI – XVII w.

Ozdoba noszona w uchu, kolczyk; inauris BartBydg, PolAnt, Cn; stalagmium Cn (8): BartBydg 73; Tedym ia włożył náuſznicę ná vcho iey/ y mánuelle na ręce iey. BibRadz Gen 24/47, Gen 24/30; BudBib c; Aaron przeſtráſzony/ vcżynił co chćieli/ y kazał im znośić złoto/ y nauſznice żon ich SkarŻyw 490, 68.

W połączeniu szeregowym (1): A nie tylko mężowie/ ále też y niewiáſty z ſwey chući/ przynoſiły zapony/ nauſznice/ pierśćienie/ y mánuelle BibRadz Ex 35/22.

Wyrażenie: »nausznica złota« (1): człowiek on wyiął náuſzniczę złotą [inaurem auream]/ ktora ważyłá puł ſykłá BibRadz Gen 24/22.

Synonimy cf NAUSZKA.

Cf NADUSZKA, NAUSZKA, [NAUSZNIK]

ASt