« Poprzednie hasło: NAWOZ | Następne hasło: NAWOZIĆ SIĘ » |
NAWOZIĆ (12) vb pf i może impf
pf (11), może impf (1) Strum Ov.
a oraz o jasne.
inf | nawozić |
---|
praet | ||||
---|---|---|---|---|
sg | pl | |||
3 | m | m pers | nawozili | |
f | nawoziła | m an |
imperativus | |
---|---|
sg | |
2 | nawoź |
impersonalis | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|
praet | było nawoż(o)no |
inf nawozić (4). ◊ fut 2 sg nawozisz (1). ◊ 2 pl nawozicie (2). ◊ praet 3 sg f nawoziła (1). ◊ 3 pl m pers nawozili (2). ◊ imp 2 sg nawoź (1). ◊ impers praet było nawoż(o)no (1).
Składnia dopełnienia sprawcy przy impers: było nawożono od kogo (1).
Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVIII w.
nawozić czego (pl a. sg rzeczownika bezpostaciowego) a. wiele czego (7): Náwoźili Kotnorow [gatunek sukna] by mieſzki obráżáć BielSat B4 [idem] BielRozm 13. Cf nawozić czego czym; czego dokąd; czego od kogo.
nawozić czego czym (1): choć cżego nawięcey wozámi/ ſzkutą/ w rządźie náwoźiſz/ nierząd gárśćią roznieśie GostGosp 148.
nawozić czego dokąd (3): tedy Ipocras kazał nawozić około miaſta wiele dębiny BielŻyw 68; Hrubey proſtey Dębiny/ w zamek náwoźićie. BielSat N3 [idem] BielSjem 39.
nawozić czego od kogo [= ktoś nawoził] (1): drudzy rádzyli przez Pozogę do Iuwánki ćiągnąć gdzie tám było doſyć żywnośći od Turkow náwożono BielKron 309v.
nawozić czego (1): tám kędy wodá będzie ſpadáłá z Vpuſtu/ żeby dołu nie vczyniło: náwoź kámieni wielkich/ co nawyżſzéy Strum M3.
Ze zdaniem dopełnieniowym (1): y to coby [stawarze] wybráli/ káż záſypáć: [...] abowiém ſye to mnie ſámemu przydawáło/ żem théż muśiał náwoźić co Stawárze wybráli/ około Opoki/ álbo Kámieńcá. Strum Ov.
nawozić czego (1): Oy wolałbych ia tu gnoiu náwoźić á ięcźmieniá náſiać. RejZwierc 107v. Cf Zwrot.
Formacje współrdzenne cf WIEŹĆ.
Cf NAWOŻENIE, [NAWOŻONY]
ZCh