[zaloguj się]
[pdf]

NAWRZEĆ (6) vb pf

a jasne.

Fleksja
praet
sg
3 m nawrzåł
f nawrzała
n nawrzało

fut 3 sg nawre (1). ◊ praet 3 sg m nawrzåł (1). f nawrzała (1). n nawrzało (3).

Sl stp brak, Cn notuje, Linde XVI – XVIII w.

Przejść, przesiąknąć zapachem, smakiem itp. gotującej się potrawy (o naczyniu); incoqui Cn (6):

nawrzeć czego (2): z nowotku po brzęku poznawáią garnek. Ale kiedy więc náwre iuż cżego tłuſtego/ Nie ſłycháć by w deſzcżkę tłukł RejWiz 190v; KochFrag 38.

nawrzeć czym (2): tym cżym z nowu náwrzał záwżdy śmierdzi garnek. RejWiz 97v, 78.

Przysłowie: RejWiz 78, 97v; CZego zá świéżá ſkorupá náwrzáłá/ Ten zapach będźie w ſobie długo miáłá. KochFrag 38; [Bo iak z młodu ſkorupa/ gdy nawre tłuſtośći/ Y ná ſtarość ią śmierdzi/ nie zbędźie cuchnośći. LaurLament B2].
Przen [czego] (2): [Mówi Paweł do Kosmusa:] Doſyċz praczey miała oba. Będżiewa/ bo yſżczie cziało Tho [= kupca]/ złoſczj doſicz nawṙzało RejKup p8v; RejWiz 171v.

Formacje współrdzenne cf WRZEĆ.

Cf [NAWRZAŁY]

ZCh