[zaloguj się]
[pdf]

NAZOBAĆ SIĘ (4) vb pf

się (4), [się].

Oba a jasne; teksty nie oznaczają ó.

Fleksja
inf nazobać sie
praet
sg pl
1 m m pers -smy się nazobali
3 m nazobåł sie m pers

inf nazobać sie (1). ◊ fut 2 sg nazobiesz sie (1). ◊ 3 sg nazobie sie (1). ◊ praet 3 sg m nazobåł sie (1). ◊ [1 pl m pers -smy się nazobali.]

Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVII w.: nażobać się.

Pf od „zobać” ‘jeść małymi kęskami’ z formantem na- + się wyrażającym dosyt [w tym: czego (3)] (4):
a. O ptakach (1): Lecą do onych wabow [ptaszkowie] pewnie tuſząc ſobye/ Iż tám cżego z oſobná rychley ſie názobye. RejWiz 103v.
b. O ludziach i zwierzętach (3): Rzekł Oſieł/ dobrzeć mnię ták/ dzwigáiąc ty worki/ Názobáć ſie zgoninek RejZwierz 120.
[Zwrot: »do woli się nazobać«: áleſmy záś po tym záraz poznali/ że to ſłodkie drzewo/ albo Lákrycia/ ktoregoſmy ſię do woli názobáli. BusLic 22v.]
Przen (2): Bo drugi będźie áppellował nie dla iákiey obćiężliwoſći/ iedno iżby vbogiemu człowiekowi [...] Spráwiedliwoſć przedłużał/ A przes ten czás niż ſye ſkończy ſpráwá pożythkow ſye z Imienia názobał. GroicPorz bb2v; Ale wierz mi nędzniku iż ſie wnet názobyeſz/ A niewiem byś przechował chociay ſie w nos ſkrobyeſz. RejWiz 103v.

Formacje współrdzenne cf ZOBAĆ.

AL