[zaloguj się]
[pdf]

NIEBYWALEC (1) sb m

Oba e prawdopodobnie jasne (tak w nie- oraz -ec); a jasne.

Fleksja
sg pl
N niebywalec
A niebywalce

sg N niebywalec. ◊ [pl A niebywalce.]

Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu.

Człowiek niedoświadczony, nieprzywykły: iuż w ten cżás [w czasie bitwy] vpámiętáwánie ſtárſzego mieyſcá niema álbo máło płátne bywa/ bo ſie drugi zápomni zwłaſzcżá niebywálec/ ſtądże nie wie co ma cżynić w onym zámieſzániu BielSpr 6; [Chcąc tedy niebywalce one na nieprzyjacielu znienagła zaprawić, [...] z sześcią tysięcy Wołochów bitwę zwiodł [!] OrzŻyw 237].

Cf BYWALEC

AŻ