[zaloguj się]
[pdf]

NIECZEŚCIWY (2) ai

Oba e jasne.

Fleksja
pl
N m pers niecześciwi
subst niecześciw(e)
G niecześciwych

pl N m pers niecześciwi (1). subst niecześciw(e) (1). ◊ [G niecześciwych.]

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w.

1. Bezecny, pozbawiony szacunku (1): iedno że Procruſtes/ Sciron/ Cacus/ Diomedes/ Antheus/ Geryon byli okrutnicy nieczęśćiwi [!] GórnDworz Ii3v; [A ták ludźie cnotliwi/ vbogą ofiárą błagáiąc bogi/ bywáli miáni zá nabożné y cześćiwé: á ludźie grzéſzni/ choćia hoynie krwią bydląt obléwáli ołtarze/ przećię przezwiſká niezbożnych/ y nieczęśćiwych [!] vchádzáć niemogli. SenekaGórn 46 (Linde s.v. cześciwy)].
2. Uwłaczający czci i dobrym obyczajom, gorszący (1):

W przeciwstawieniu: »poczciwy ... niecześciwy« (1): Maſz [...] páná ſwego w tych rzecżach ſłucháć ktore iemu ſą pocżćiwe/ y pożytecżne/ nie w tych/ ktore ſą y niecżeśćiwe/ y ſzkodliwe. GórnDworz L3v.

Cf [CZEŚCIWY]

AŻ