[zaloguj się]
[pdf]

NIEDOŁOŻENIE (2) sb n

W pisowni łącznej (1), w rozłącznej (1).

Pierwsze i drugie e oraz obu o jasne; końcowe e z tekstu nie oznaczającego pochyleń.

Fleksja
sg
N niedołożeni(e)
G niedołożeniå

sg [N niedołożeni(e).] ◊ G niedołożeniå (2).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Pominięcie, opuszczenie [w czym] (2): [nam, posłom, jeśli gdzie w czym jakie niedołożenie albo słowo twardsze jest, że w dobre obrócić raczycie. AktaSynod II 158.]

niedołożenie czego (2): pozwy dla odmięnienia litery álbo ſłowá/ álbo dla nie dołożenia w nim ſtáteczney żáłoby [vel mutam seu mancam in ea scriptam propositionem JanStat 529]/ [...] zwykły bydź pſowáné z ſtráceniém rzeczy SarnStat 752 [idem] 824.

Cf DOŁOŻENIE

AŻ