[zaloguj się]
[pdf]

ROWNIK (1) sb m

Fleksja

A pl r(o)wniki.

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w. w innym znaczeniu.

Człowiek w tym samym lub podobnym wieku, rówieśnik [czyj]: Smierć mu [starcowi mówi]/ gdym twe rowniki/ Pocżyniłá wſzytki nieboſzcżyki: Y inych młodych niemáło/ Tuż przed tobą vmieráło. A tobie też ocży ćmiáły/ Siły záwżdy vſtawáły BierEz S2.

Cf ROWIENNIK

ALKa