[zaloguj się]
[pdf]

ROWNIUCHNO (1) av

Pierwsze o pochylone, końcowe jasne.

Sł stp, Cn, Linde brak.

Intens. od „rowno” ‘gładko, jedno przy lub na drugim, w należytym, równym porządku’: Wybráwſzy łoże Vpuſtowi wedle potrzeby/ vłóż chróſtem pięknym długim Brzozowym/ álbo Choiną równiuchno warſtwę Strum M4.
[Szereg: »gęściuchno a rowniuchno«: s ktorych [warg] gdy ſie troſiuchnę [niewiasta] vſmiechnie ząbecżki ſie vkázuią/ gęſciuchno á rowniuchno vſádzone AgrWirzb C2.]

Cf ROWNIUCZKO

ALKa