[zaloguj się]
[pdf]

ROZBOJNICA (3) sb f

Pierwsze o jasne, drugie pochylone.

Fleksja
sg
G rozbójnicé
A rozbójnicę
I rozbójnicą

sg [G rozbójnicé.] ◊ A rozbójnicę (2). ◊ I rozbójnicą (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

1. [Ta, która napada, rabuje: Volck Xxx3v cf ROZBOJCICA.]
2. Zabójczyni [czyja] (2): ktore [serce heretyckie] ſię wſzytko w rozdziałach kocha/ mowiąc/ przez onę dziatek rozboynicę nierządną [tj. kobietę, która zgodziła się na wyrok Salomona, aby dziecko rozciąć na pół]: áni mnie áni tobie/ rozśiekay á rozdwoy SkarJedn 372, 250; [Táka byłá y w oney okrutney rozbóynicé Prorokow Bożych [tj. Jezabel]/ brzydkość tego grzechu [tj. potwarzy]/ iż [...] SkarUp 54].
3. Kryjówka rozbójników; przen (1): Tákiéż Dom Boży/ kto iny iáſkinią łoterſką/ to ieſt rozbóynicą/ czyni/ iedno nie kácérz OrzQuin Aa3v.

Cf [ROZBOJCICA], ROZBOJNIA

KW, (LWil)