Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: NIEPRZESTAJNIE

Następne hasło: [NIEPRZESTAŁY] »

NIEPRZESTAJNY (10) ai

W pisowni łącznej (9), w rozłącznej (1).

Oba e prawdopodobnie jasne (tak w nie- oraz prze-); a jasne.

Fleksja

sg
m	N		f	N	nieprzestajnå	n	N
	G			G	nieprzestajn(e)j		G	nieprzestajn(e)go
	I	nieprzestajnym		I	nieprzestajną		I	nieprzestajnym

pl
N	subst	nieprzestajn(e)

sg m I nieprzestajnym (2). ◊ f N nieprzestajnå (2). ◊ G nieprzestajn(e)j (1). ◊ I nieprzestajną (1). ◊ n G nieprzestajn(e)go (1). ◊ I nieprzestajnym (2). ◊ pl N subst nieprzestajn(e) (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVII(XVIII) w. s.v. przestajny.

Znaczenia

Taki, który się dzieje bez przerwy, nigdy nieustający (10)

Taki, który się dzieje bez przerwy, nigdy nieustający (10): Tobie Cherubin y Seráphin/ nieprzeſtáynym głoſem wołáią ArtKanc T17; Iezu z miłośći ku duſzom ludzkim/ głodem/ prágnieniem/ y nieprzeſtáyną pracą rozlicżnie vtrapiony/ zmiłuy. LatHar 337, 351, 456, 573, 621; WujNT 445.

W charakterystycznych połączeniach: nieprzestajna(-y, -e) chwała, cześć, dziękowanie (2), głos, modlitwa (2), nabożeństwo, praca (2).

Szeregi: »nieprzestajny i nieśmiertelny« (1): Zá co/ niech tobie/ ſprawcy zbáwienia náſzego/ będźie nieprzeſtáyna y nie śmiertelna cześć y chwałá oddawána LatHar 396.

»pilny i nieprzestajny« (1): Dáiąc przykład kośćiołowi pilney y nieprzeſtáyney modlitwy ná ten czás gdy kápłany święcą WujNT 217.

»nieprzestajny a wieczny« (1): BYwa to ná pámiątkę dobrodźieyſtwá/ nieprzeſtáynego á wiecżnego dziękowánia godnego/ wćielenia y národzenia SYná BOżego LatHar 12.

Cf [NIEPRZESTAŁY], NIEPRZESTANNY