![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[SŁOWNIK POLSZCZYZNY XVI WIEKU]](/static/img/spxvi-logo.jpg){kind=logo}
| « Poprzednie hasło: ROZBRAT | Następne hasło: ROZBUJAĆ SIĘ » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
ROZBUJAĆ (3) vb pf
o prawdopodobnie jasne (tak w roz-).
Fleksja
| praet | ||
|---|---|---|
| sg | ||
| 3 | n | rozbujało |
| plusq | ||
|---|---|---|
| sg | ||
| 3 | n | było rozbujało |
praet 3 sg n rozbujało (1). ◊ plusq 3 sg n było rozbujało (2).
Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVII – XVIII w.
Znaczenia
Spowodować całkowite oddanie się przyjemnościom [kogo] (3): Ale nedzne naſſe Cżiało Tak nas było rozbuyało Iż przetoz ſwe [tj. z swej] czeſney woley Doſyċ mi Wiecżney niewoley RejKup cc7, ee4.
rozbujać w czym (1): Thák nas bárzo rozbuiáło/ w grzechu, náſze márne ćiáło ArtKanc D8v [idem] [Krofej D6].
Formacje współrdzenne cf BUJAĆ.
KW, (LWil)