[zaloguj się]
[pdf]

NIERZĄDNICZY (1) ai

Fleksja

A pl subst nierządnicz(e).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVIII w.

Przymiotnik od „nierządnica” ‘kobieta lekkich obyczajów’: właściwy nierządnicy, nieczysty, rozpustny; amatorius, cupidineus Cn:
Wyrażenie: »wszeteczeństwo nierządnicze«: iednák nie tylko ich poſtradáli/ ále y gardło vtráćili/ przez ten piec Antychriſtá Rzymſkiego [papieża]/ á to iż nań woláli [!] wſzetecżeńſtwá iego nierządnice [errata zmienia: nierządnicże]/ odkrywáli CzechEp 351.

Cf NIERZĄDNICZE

AKtt