[zaloguj się]
[pdf]

NIESĄDZENIE (6) sb n

W pisowni łącznej (4), w rozłącznej (2); -są- (5), -san-(1).

Pierwsze i drugie e jasne, końcowe pochylone.

Fleksja
sg
N niesądzenié
G niesądzeni(a)
I niesądzeniem
L niesądzeniu

sg N niesądzenié (1). ◊ G niesądzeni(a) (1). ◊ I niesądzeniem (3); -em (1), -(e)m (2). ◊ L niesądzeniu (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Nieodprawianie sądów; nierozsądzanie czego (6): bo zá nieſądzeniem/ zá niekárnośćią/ ktora niekárność nápomyka nie iáko ku złe mu/ zá dwie lećie śiłá ſię złego ná broi GórnRozm H4.

niesądzenie czego (4): constitucia koronna na thim seimie vsthawiona albo vphalona chczemi extendowacz thak około vielkich rokow niedosczia albo przi ich niebithnosczi iako thes i ziemskich nie sandzenia przez sandzie i vrzadniki sandziom przilezne. ZapWar 1545 nr 2646; Diar 91; to tego więcey będźie/ zá tą Conſtitutią o nie ſądzeniu Criminałow áż ná Seymie GórnRozm D4; SarnStat 861.

Szereg: »niesądzenie albo przełożenie« (1): o którą ſtronie/ któraby ſie tym nieſądzeniem álbo przełożeniem vćiążona bydź czułá/ wolno będźie obyczáiem zwykłym czynić SarnStat 737.

Cf SĄDZENIE

TZ