[zaloguj się]
[pdf]

NIESPROSNY (9) ai

W pisowni rozłącznej (7), w łącznej (2); zawsze -ſn-.

e oraz o prawdopodobnie jasne (tak w nie- oraz sprosny).

Fleksja
sg
mNniesprosny fNniesprosnå nNniesprosn(e)
A A Aniesprosn(e)
pl
N m pers niesprosni
I m niesprosn(e)mi

sg m N niesprosny (2). ◊ f N niesprosnå (2). ◊ n N niesprosn(e) (1). ◊ A niesprosn(e) (1). ◊ pl N m pers niesprosni (2). ◊ I m niesprosn(e)mi (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. (dwa z niżej notowanych przykładów) s.v. sprosny.

1. Nieprostacki, ogładzony, wykształcony (6): Náſtáło záſię piſmo Cżeſkie z Láćińſkich liter/ iuż czoś polerowáńſzego/ ſtąd podobno/ iż Cżechowie ſą w ſąſiectwie z narody nieſproſnemi. GórnDworz F5, C, Rv, Aa4v; WIerz mi ći Sćiborowie ná wſzytko roſkoſzni/ W rozmowach w obycżáiach ſą ludzye nie ſproſni PaprPan Tv.

W połączeniu szeregowym (1): Abowiemći y bieſiádá pocżćiwa nicz nie wádzi/ chociay ią kto y z niemáłym koſzthem ſwoim vcżyni ku ſwey poććiwośći/ kiloby nie wſzetecżna/ nie ſproſna/ nie owá ożárła RejZwierc 74.

2. Słuszny, rozsądny (3): GórnDworz R5; Powiedźiałem iuż zdánie moie/ o doſtoieńſtwách ábo vrzędźiech Zborowych/ á ile bacżę/ ſnać nieſproſne [non ... absurdam]/ áni też od rzecży y od ſámych przezwiſk rozne. ModrzBaz 132.
a. W funkcji rzeczownika: »niesprosna« (1): Nieſproſna więc y to bywa/ kiedy kto chcąc to zgádnąć około cżego drudzy wątpią/ rzecże co inego/ ále foremnie. GórnDworz R8.

Cf SPROSNY

AK