[zaloguj się]
[pdf]

NIEUCZYNIENIE (7) sb n

W pisowni łącznej (6), w rozłącznej (1).

Pierwsze e jasne, końcowe pochylone; -en- (5), -én- (1) SarnStat (5:1).

Fleksja
sg
G nieuczynieniå
A nieuczynienié

sg G nieuczynieniå (1). ◊ A nieuczynienié (6).

Sł stp notuje, Cn, Linde brak.

Niespełnienie, niewykonanie, niedopełnienie (7):
Wyrażenia praw: »nieuczynienie dosyć« (1): Stroná [Krzyżacy] ápellowáłá do Papieżá/ ále Komiſarze ná to nie dbáli/ zá nie vcżynienie doſyć/ dáli klątwy wielkie ná Krzyzaki [!]/ ná kthore y w Rzymie rozgrzeſzenia mieć nie mogli. BielKron 371.

»nieuczynienie liczby« = nierozliczenie się (1): Poborce téż o nievczynienié liczby doſtátecznéy, o retentá, odsyła do Grodu SarnStat 419.

»nieuczynienie odprawy« (l): [sądzić mają] wſzyſtkié inſzé [sprawy] którékolwiek zá Dworem náſzym Królewſkim idą/ [...] o nieuczynienié odpráwy/ Dekrétóm/ ſądóm SarnStat 869.

»nieuczynienie sprawiedliwości« (4): Któré nieuczynienié ſpráwiedliwości [quam non administrationem iustitiae JanStat 537] ſzácuie ſobie ná dźieśięć grzywien pieniędzy/ y ták wiele ſzkody. SarnStat 1246, 271, 869, 1246.

Synonim: niespełnienie.

Cf UCZYNIENIE

KK