[zaloguj się]
[pdf]

NIEUKARANY (8) part praet pass pf

W pisowni łącznej (6), w rozłącznej (2).

e prawdopodobnie jasne (tak w nie-); pierwsze a pochylone, drugie jasne.

Fleksja
sg
m Anieukåran(e)go n Anieukåran(e)
Inieukåranym I
pl
N m pers nieukårani
G nieukåranych
A m pers nieukåran(e)
I m nieukåranymi

sg m A nieukåran(e)go (1). ◊ I nieukåranym (2). ◊ n A nieukåran(e) (1). ◊ pl N m pers nieukårani (1). ◊ G nieukåranych (1). ◊ A m pers nieukåran(e) (1). ◊ I m nieukåranymi (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVII w. s.v. karać się.

W funkcji przymiotnika: Nie poddający się karaniu, nieposłuszny, niekarny (8): A gdy by wyſtępny okazał ſye nieukaránym/ bywa s poſpolſtwá wyłączon iáko párſzywa owcá GroicPorz k; záklinam ćię/ iáko niepoſłuſznego kośćiołá Krześciáńſkiego/ zátwárdziáłego w vpominániu [...] y pomśćie Bożey ćie oddawam iáko nie vkaránego BielKron 354v; SkarŻyw 353.
Wyrażenie: »grzesznik nieukarany« (1): obiecuiąc ieſli ſię do Páná Bogá [...] náwrocą iż w ręce pogáńſkie nie wpadną. Ale gdy zákamiáli niechćieli/ iáko Prorok Hieremias/ z Grzeſzniki onymi nie vkaránymi/ w obłężenie miaſtá wpadł. SkarJedn 323.
Szeregi: »nieposłuszny a nieukarany« (1): [przysięgamy] Pánom Ráycom poſłuſznymi być záwżdy [...] niepoſłuſzne á nieukaráne im opowiádáć GroicPorz gv.

»sporny (a. uporny) i nieukarany« (2): ieſliby kthory roſkazániu ſwych ſtárſzych ſye przećiwiał/ á bárzo ſpornym y nieukaránym ſye okazał GroicPorz f4v; iáko go próżno do tych ludzi vpornych y nieukaránych trudzili SkarŻyw 355.

W przen (1): Byli teſz y miedzj duchownymi tácyſz/ ktorzy prze nieukaráne ſerce ſwoie leżąc w grzechu/ z przymowek ná kazániu y zkaránia wedle praw kośćielnych/ wielką nienawiść przećiw iemu w ſercu pokrywáli. SkarŻyw 88.

Synonimy: nieposłuszny, uporny.

Cf NIEUKARNY, UKARANY

KK