[zaloguj się]
[pdf]

NIEUMIEJĘTNIE (8) av

W pisowni łącznej (7), w rozłącznej (1).

Pierwsze i drugie e prawdopodobnie jasne (tak w nieumiejętny); końcowe e prawdopodobnie jasne (tak zwykle w -e; Calep 1 r. -ę – może błędnie?).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde brak.

Bez nauki, bez wiedzy, nie umiejąc, nie znając się, niesprawnie, niebiegle; imperite, indocte, inerudite, inseite Calep, Cn; impolite, incompte, ineleganter, inepte Calep; inscie, inscienter Cn (8): aczkolwiek nievmieyetnie pyſſe do v km alie v k m raczisz przyacz laſkawie LibLeg 11/10v: ktorzy [Żydzi] będąc gorliwemi miłośniki zakonu: lecż nieumieiętnie poſtępuiąc/ [...] ſpráwiedliwośći Bożey poddáni nie byli. NiemObr 17; Calep 530b, 541b; iż nieumiejętnie cżłowiek poſpolity śmiertelnymi ie [grzechy główne] názywa. LatHar 129; iáko ſektarze nieumieiętnie te ſłowá przećiw trádiciam ábo vſtáwam kośćielnym przywodzą WujNT 890, 740.
Szereg: »niemądrze i nieumiejętnie« (1): Iákakolwiek przycżyná do śmierći cżyieykolwiek/ nie mądrze y nieumiejętnie dánymi lekárſtwy/ ábo cżym inſzym. LatHar 115.

Synonim: nieuczenie.

Cf UMIEJĘTNIE

KK