Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: [NIEUPORNIE]

Następne hasło: NIEUPOŚLEDZONY »

NIEUPORNY (3) ai

Teksty nie oznaczają ć oraz ó; e prawdopodobnie jasne (tak w nie-).

Fleksja

sg
m	N	nieuporny

pl
N	subst	nieuporn(e)
I	m	nieupornymi

sg m N nieuporny (1). ◊ pl N subst nieuporn(e) (1). ◊ I m nieupornymi (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Znaczenia

Nie powodowany złą wolą, nie przeciwstawiający się, uległy, posłuszny (3)
- α. W funkcji rzeczownika (1)
- a. Nie wynikający z uporu (1)

Nie powodowany złą wolą, nie przeciwstawiający się, uległy, posłuszny (3): Acz niektorzy (co wiernymi Chrześćijány/ á przetoż nie vpornymi byli) wnet ſię od tey żarliwośći pohámowáli WujNT 517.

α. W funkcji rzeczownika (1):

W przeciwstawieniu: »nieuporny ... uporny« (1): vżywánie práwá y zwierzchnośći páſterſkiey nád wſzytkim kośćiołem Bożym Biſkupow Rzymſkich/ káżdy nie vporny poznáć może/ á vpornemu y tyle ſtokroć świadectwá nie pomoże. SkarJedn 143.

a. Nie wynikający z uporu (1):

W połączeniu szeregowym: Dobreć y rozmowy około wyáry y rzeczy zbáwyennych/ kyedy ſą ſkromne/ vtćiwe/ nye wſſeteczne y nye vporne KromRozm I N3.

Synonim: posłuszny.

Cf UPORNY