« Poprzednie hasło: NIEURODNY | Następne hasło: NIEURODZAJNOŚĆ » |
NIEURODZAJ (12) sb m
W pisowni łącznej (11), w rozłącznej (1).
e oraz o prawdopodobnie jasne (tak w nie- oraz urodzaj); -åj, -aj-.
sg | pl | |
---|---|---|
N | nieurodzåj | |
G | nieurodzaju | |
A | nieurodzaj(e) | |
I | nieurodzaj(e)m |
sg N nieurodzåj (6). ◊ G nieurodzaju (2). ◊ I nieurodzaj(e)m (1). ◊ pl A nieurodzaj(e) (3).
Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVIII w.
W przeciwstawieniach: »nieurodzaj ... urodzaj (2), błogosławieństwo, hojność, obfitość« [w tym: obfitość, hojność (1)] (5): Otho ſiedm lath prziydą obfitośći wielkie y we wſzyćkiey ziemi Egypthſkiey: po ktorych będą záś drugie ſiedḿ lath tákiego nieurodzáiu/ iż zápámiętháią ludzie wſzyſthkiey ktora przed thym byłá hoynośći. Leop Gen 41/30; Iáko vrodzay ieſt błogoſłáwieńſtwo/ ták też záſię nieurodzay przeklęctwo. BibRadz I 2d marg, Ps 107 arg; GórnRozm B3v.
»nieurodzaj i susza« (1): Ty rzeczy známionuią wielkie nieurodzáie y ſuſze. BibRadz I 73d marg.
Cf NIEURODA, NIEURODZAJNOŚĆ, URODZAJ
KK