Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: [NIEUSTANIE]

Następne hasło: [NIEUSTAWAJĄCY] »

NIEUSTANOWIONY (2) part praet pass pf

e, a oraz oba o jasne.

Fleksja

sg
m	N		n	N	nieustanowioné
m	A	nieustanowiony	n	A

sg m A nieustanowiony (1). ◊ n N nieustanowioné (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. (jeden z niżej notowanych przykładów) s.v. ustanowić.

Znaczenia

W funkcji przymiotnika: Nieumocowany nieruchomo, ruchomy, będący w wiecznym ruchu (o sklepieniu niebieskim) (2)

W funkcji przymiotnika: Nieumocowany nieruchomo, ruchomy, będący w wiecznym ruchu (o sklepieniu niebieskim) (2): Ieſt kto/ króm bogá/ o kim byś rozumiał/ Zeby álbo mógł/ álbo więcey vmiał Ten ſklep záwieśić nie vſtánowiony/ Złotymi zewſząd gwiazdámi nátkniony? KochPs 26; WSzytki gwiazdy tym pięknym wzorem vſádzoné: Póymuie z ſobą niebo nieuſtánowioné. KochPhaen 2.

Synonim: niestanowny.

Cf USTANOWIONY