[zaloguj się]
[pdf]

NIEWIERZENIE (1) sb n

Pierwsze, drugie i trzecie e jasne, końcowe pochylone.

Fleksja
sg pl
N niewierzeniå
A niewierzenié

sg A niewierzenié. ◊ [pl N niewierzeniå.]

1. Powątpiewanie, niewiara w Boga [czyje]: I niemógł tam żádnégo cuda vczynić krom tego że trochę niemocnych/ włożywſzy ręce vzdrowił (marg) i (–) gdźie téſz dźiwował śię/ prze niewiarę (marg) niewierzenié (‒) ich [Et mirabatur propter ineredulitatem eorum] MurzNT Mar 6/6.
2. [Brak zaufania, niedowierzanie:

W połączeniu szeregowym: In amore haec omnia inſunt uicia, iniurie, ſuſpiciones, inimicie [...] bo w miłoſći ty ſą przykroſći/ krzywdy/ niewierzenia/ nieprzyiaźni TerentMatKęt Rv.]

Cf WIERZENIE

IM