[zaloguj się]
[pdf]

ROZDAWCA (4) sb m

o prawdopodobnie jasne (tak w roz-); pierwsze a pochylone, końcowe prawdopodobnie jasne (tak w -ca).

Fleksja
sg pl
N rozdåwca
G rozdåwce
A rozdåwcę rozdåwce

sg [N rozdåwca.] ◊ G rozdåwce (1). ◊ A rozdåwcę (2). ◊ pl A rozdåwce (1).

Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVII – XVIII w.

Ten, kto daje dobra i łaski wielu osobom (4):
a. O człowieku (1):
α. [Ten, kto wspomaga potrzebujących: (nagł)Rozdawca szczęśliwy. 2. Cor. 9 (–) Wdzięczny przed Panem Bogiem wesoły rozdawca OtwinPis 139.]
β. Ten, kto udziela łask (1):

W przeciwstawieniu: »szafarz ... rozdawca« (1): Pátrzayże iż tu mowi Apoſtoł s. iż was ták ma rozumieć cżłowiek káżdy/ iáko ſługi. [...] powieda iż was máią rozumieć iáko ſzáfárze/ toć iuż nie iáko rozdawce. RejPos 235.

b. O Bogu [czego] (2):
Szeregi: »podawca i rozdawca« (1): ále [apostołowie] prośili Páná Bogá ſwego/ iáko wiernego podawce y rozdawce wſzytkich ſpraw ſwiátá tego y o ſakrę/ o inweſtiturę wiernym ſwoim RejPos [290]v.

»szafarz a rozdawca« (1): iż ználeźli Meſyaſzá/ ználeźli Krolá ſwego/ ſzáfárzá á rozdawcę wſzytkich ſkárbow á wſzytkich dobr ná niebye y ná zyemi. RejPos 275v.

c. O szatanie kuszącym rozdawaniem dóbr (1): ktorym ſpoſobem maſz zwyciężyć tego to rozdawcę ták omylnego. RejPos 326.

Synonim: rozdzielca.

KW, (LWil)