[zaloguj się]

NIEZDARZENIE (2) sb n

Fleksja

I sg niezdarz(e)ni(e)m (2).

stp, Cn, Linde brak.

To, że coś się nie udaje, nie kończy się pomyślnie (2):

W przeciwstawieniach: »niezdarzenie ... poszczęścienie, zdarzenie« (2): bo ieſliby ſie wielki pożytek pokázował/ zá zdárzeniem/ á ſzkodá málucżka zá niezdárzeniem/ thám ſie może ważyć ieden wyſthępić nieczo z náznácżonego od páná kreſu [...] Ale ieſliby widział/ iż z iego niepoſłuſzeńſthwá á wykrocżenia s kreſu/ ſzkodá wielka/ zá niezdárzeniem/ á pożytek bárzo máły zá poſzcżęſcieniem przyść by miał: thám nie rádzę namniey odſtępowáć od páńſkiego roſkazánia GórnDworz L4v.

Cf ZDARZENIE

JB