Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: NIEZNAMY

Następne hasło: NIEZNANY »

NIEZNANIE (2) sb n

Teksty nie oznaczają é; pierwsze e prawdopodobnie jasne (tak w nie-); a jasne.

Fleksja

	sg
G	nieznaniå
A	nieznani(e)

sg G nieznaniå (1). ◊ A nieznani(e) (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII(XVIII) w. s.v. znać.

Znaczenia

To, że się nie wie o kimś nie albo wie się niewiele (2)

To, że się nie wie o kimś nie albo wie się niewiele; ignoratio Modrz; abolita notitia, nulla notitia Cn (2): Rozne mieſzkánie/ przychodzi w nieznánie. BierEz O3.

nieznanie kogo (1): Ponieważ tedy pychá/ ták wiele złego z ſobą przynośi/ á nawięcey ſię rodźi y rośćie z nieznánia ſámego ſiebie [ignoratione nostri]: przeto káżdy [...] niech ſię co naypilniey o to ſtára/ áby/ iáko on Pythius Apollo roſkazał/ Sámego Siebie Znał. ModrzBaz 56v.

Cf NIEZNAJOMOŚĆ, [NIEZNAMOŚĆ], ZNANIE