Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: NIEZWIĘDLIWY

Następne hasło: [NIEZWIĘDNIONY] »

NIEZWIĘDŁY (8) part praet act

W pisowni łącznej (4), w rozłącznej (4).

e jasne.

Fleksja

sg
m	N		f	N	niezwiędł(a)	n	N
	G	niezwiędł(e)go		G	niezwiędł(e)j		G
	D			D			D	niezwiędł(e)mu
	A	niezwiędły		A	niezwiędłą		A
	V	niezwiędły		V			V

sg m G niezwiędł(e)go (1). ◊ A niezwiędły (1). ◊ V niezwiędły (1). ◊ f N niezwiędł(a) (1). ◊ G niezwiędł(e)j (1). ◊ A niezwiędłą (2). ◊ n D niezwiędł(e)mu (1).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVI (jeden z niżej notowanych przykładów) – XVIII w.

Znaczenia

I. W funkcji właściwej: Który nie zwiądł (1)
II. W funkcji przymiotnika: Taki, który nie podlega więdnięciu; w przen (7)

I. W funkcji właściwej: Który nie zwiądł (1): ma być obierana Gorcżycza czoby nie zwiędła FalZioł I 124d.

II. W funkcji przymiotnika: Taki, który nie podlega więdnięciu; w przen; immarcescibilis Vulg; non marcescens Cn (7): S. Iozeph oblubieniec y małżonek/ kwiátá cżyſtośći nigdy niezwiędłey/ pánny Bogárodzice SkarŻyw 241.

W połączeniach szeregowych (2): RejPos 301v; Błogoſłáwiony Bog [...] ktory wedle wielkiego miłośierdźia ſwego odrodźił nas [...] ku dźiedźictwu nieſkáźitelnemu/ y niepokalánemu/ y nie zwiędłemu [immarcescibilem; kthore zwiędnąć nie może Leop]/ ná niebieśiech WujNT 1.Petr 1/4.

Wyrażenie: »wieniec, korona niezwiędła(-y)« (3:2): A gdy ſie wam zyáwi Kſiążę wſzytkich páſterzow/ pewnie tego bądźcie iśći/ iż zá to weźmiecie koronę záwżdy świeżą á kwitnącą/ á nigdy nie zwiędłą. RejPos 301v, 346v; Zá co odpłáty doſtał wiekuiſtey y wieńcá ćierpliwośći ſwey nigdy niezwiędłego/ od krolá páſterzow Páná náſzego Iezuſa SkarŻyw 392, 393; A on wieniec niezwiędły/ pánieńſtwá ſwoiégo/ Nieśćie zá vpominki SiebRozmyśl [M2].

Cf NIEZWIĘDLIWY, ZWIĘDŁY