[zaloguj się]
[pdf]

ROZDRAPACZ (2) sb m

o prawdopodobnie jasne (tak w roz-); -dra- (1), -drå- (1) RejZwierc (1:1); drugie a jasne.

Fleksja
pl
N rozdråpacze
I rozdrapaczmi

pl N rozdråpacze (1). ◊ I rozdrapaczmi (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Ten, kto niszczy, rozgrabia [czego] (2):

W połączeniu szeregowym (1): nie bądźmy ſámi nád ſobą ſzpiegi á zdraycámi ſwemi/ á rozdrápácżmi tey ſławney oycżyzny ſwoiey/ y máiętnośći ſwoiey RejZwierc 265v.

Szereg: »skaźca a rozdrapacz« (1): A ſámichmy ſą ſobie dobrowolni ſkaźce á rozdrapácże y oycżyzny náſzey/ y wſzytkich roſkoſzy náſzych RejZwierc 262.

KW, (LWil)