Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: [NIEŻĄDZIEN]

Następne hasło: [NIEŻEŃSKI] »

NIEŻEGNANY (3) part praet pass impf

Oba e prawdopodobnie jasne (tak w nie- oraz żegnać); a jasne.

Fleksja

sg
m	N	nieżegnany	f	N
	G	nieżegnan(e)go		G
	A			A	nieżegnaną

sg m N nieżegnany (1). ◊ G nieżegnan(e)go (1). ◊ f A nieżegnaną (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Znaczenia

I. W funkcji właściwej: Nad którym nie odmawiano stosownych modlitw, nie poświęcany (1)
II. W funkcji przymiotnika: Taki, którego się nie chce pożegnać, z którym nie można się rozstać (2)

I. W funkcji właściwej: Nad którym nie odmawiano stosownych modlitw, nie poświęcany (1): drudzy nie żegnánego pokarmu vżywáiąc/ od cżártow opętáni bywáli LatHar 57.

II. W funkcji przymiotnika: Taki, którego się nie chce pożegnać, z którym nie można się rozstać (2): Gdy ſroga Proſerpiná mátkę nieżegnáną/ Wźięłáć w wieku dźiećinnym/ tobie pożądaną SapEpit A2; Sláchetne Nereides/ głos ſwoy ták żáłoſny Kłádły w vſzy do mśćiwey Proſerpiny [...] Abyć był przywrocony klenot pożądány/ Znowu (mátká namilſza) klenot nieżegnány. SapEpit A2v.

Synonim: I. niepoświącany.

Cf ŻEGNANY