[zaloguj się]
[pdf]

NIT (5) sb m

Fleksja
pl
N nity
A nity

pl N nity (2). ◊ A nity (3).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI – XVIII w.

1. Coś co łączy, spojenie; iunctura PolAnt; claviculus coagmentationis ferreae seu ferruminationis Cn (4): niektory człowiek wyćiągnąwſzy łuk ſwoy/ z trefunku ránił Krolá Izráelſkiego miedzy nity y páncerz BibRadz 2.Par 18/33; Commissurae Iuncturae, quales sunt tabularum et aliarum rerum ‒ Nity, albo ſpoienie, fugowanię. Calep 223b.
W przen (2):
Zwrot: »puścić nity« = nie wytrwać, rozpaść się, osłabnąć (2): Sklep ten niedobyty Puśći prętko nity KochPieś 6; Ale iżeś nieſzcżeſna corko Bábilonſka puśćiłá po wielkiey cżęśći nity tego vſzykowánia ſwego PowodPr 5; [Vwáżáiąc/ że bądź krotko/ bądź długo/ tedy tám onym nity puśćić/ iął o ſobie myſlić. BielKron 1597 208 (Linde)].
2. Prawdopodobnie kółeczka łańcuchów złotych lub srebrnych służących do ozdoby (1): wſzythek vbior końſki był bárzo koſztowny ná ſzyi nity ſrebrne pozłoćiſte z drogim kámienim. BielKron 328v.

Synonim: 1. spojenie.

TZ