[zaloguj się]
[pdf]

NOWOZAKONNY (2) ai

Wszystkie o prawdopodobnie jasne (tak w nowo oraz zakonny); a pochylone.

Fleksja
sg
nNnowozåkonn(e)
pl
N m pers nowozåkonni
G nowozåkonnych

sg n N nowozåkonn(e) (1). ◊ pl [N m pers nowozåkonni.] ◊ G nowozåkonnych (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVII – XVIII w.

Odnoszący się do Nowego Zakonu (2):

W przeciwstawieniu: »nowozakonny ... starozakonny«: Kośćioł Boży/ w tey rzecży/ ábo tylko przyrodzone y Boſkie práwo obiaśnia y wykłáda; ábo ſpoſob dźieśięćin nowozakonnych náznácża. przeto miedzy inſzymi przycżynámi/ iż nie wſzytkie ſtározakonne dżieśięćiny/ v nas mieśce máią LatHar 127.

[Wyrażenie: peryfr. »nowozakonni faryzeuszowie« = jezuici: w náſzey Polſzcże ći nowozakonni Faryzeuſzowie gnieźdźić ſię pocżęli około roku 1572. TurnZwierc E2.]
Szeregi »i starozakonny i nowozakonny« (1): A co Pan Bog raz vcżyni/ tego nigdy nie żáłuie/ iáko nas y ſtározakonne y nowozakonne piſmo w tym vpewniło LatHar 132. [Ponadto w przeciwstawieniu 1 r.]

TZ