[zaloguj się]

OBCOWNIK (1) sb m

Fleksja

I pl obcownikami.

stp brak, Cn w innym znaczeniu s.v. rozmowny, Linde XVII(XVIII) w.

Przebywający z kim [czyj]: Dan im bywa ſkoro po chrzćie Duch s. od Páná Chryſtuſá: y ſtawáią ſye świętych ludźi obcownikámi/ y vczeſtnikámi cnotliwych vczynków/ y wiáry ich BiałKat 258v.

Synonim: towarzysz.

LW