Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: OBCZYRSTWIENIE

Następne hasło: [OBDACH] »

OBCZYZNA (5) sb f

o prawdopodobnie jasne (tak w ob-).

Fleksja

	sg	pl
I	obczyzną	obczyzn(a)mi
L	obczyźnie

sg I obczyzną (3). ◊ L obczyźnie (1). ◊ pl I obczyzn(a)mi (1).

Sł stp notuje, Cn, Linde brak.

Znaczenia

1. praw. Człowiek nie będący spokrewniony z dochodzącym swoich praw występujący jako świadek sądowy w sprawach dotyczących ucieczek kmieci (3)
2. Teren nie będący własnością użytkownika (2)

1. praw. Człowiek nie będący spokrewniony z dochodzącym swoich praw występujący jako świadek sądowy w sprawach dotyczących ucieczek kmieci (3): then ktori gorąnczem szlyadem za szkode ſwą biezy na myecz. ſſobą dw czlowyekv obczyzną a tho dla tego yze yeſthliby ktora viess zaprzala yze by dony szladv nyeprzignano. thedy then ktho za ſzlyadem byezi zoną obczyzną ma przyſzyancz yze ſlyad nagnal do oney wſſi. MetrKor 40/812, 40/813.

2. Teren nie będący własnością użytkownika (2): lako Vtćiwy Iąn Kurk kupił od Grzegorza Iezewſkiego Stodolę lieżącą na obćiznie mieiſkiey podlie ſwego ogroda ZapKościer 1579/ 2v; a ten polmork Gruntem leſzaczy w myeſky obrzerze myedzi opcziſznamy Iako myędzy broſzkem a myedzy barthoſzem Swarką ZapKościer 1586/67v.