[zaloguj się]
[pdf]

[OBJAWCA sb m

o prawdopodobnie jasne (tak w objawić); pierwsze a pochylone, końcowe jasne.

Fleksja
sg pl
N objåwca
A objåwce

sg N objåwca. ◊ pl A objåwce.

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. s.v. objawca.

1. Ten, kto coś objawia, oznajmia [czego]: GDi priſſedł obiawcá ſkrytośći [= tajemnic] do káfárnaum/ wſſedſſi do domu pitał vcżniow FarnZnaj 134v, 39 (Linde s.v. objawca).
2. Ten, kto coś ujawnia, zdradza [czego]: aby [wizytatorowie] [...] liſtow badania albo articulow niepokazouali, ani imion onich ktore maią zlozicz nieobiauiali. takoui przeſtępcze iako bi obiawcze zakonv taiemnicz zakonu [!] naſzego ſkazuiemi zebi beli karani. StatNorb 419.

Synonim: 1. oznajmiciel.

Cf [OBJAWICIEL]]

FP